Objawy menopauzy

Co wpływa na menopauzę?

Menopauza jest ważnym i trudnym etapem w życiu każdej kobiety. Jest to okres przejściowy, który następuje po okresie reprodukcyjnym, kiedy wygasa funkcja jajników, a co za tym idzie, dochodzi do spadku stężenia estrogenów (hormonów żeńskich). Zgodnie z definicją menopauza jest częścią przekwitania (klimakterium), w której występuje ostatnie krwawienie miesięczne, a po którym przez 12 miesięcy stwierdza się brak miesiączki i nie ma żadnych patologicznych przyczyn tego zjawiska.

Dodatkowo można jeszcze wyodrębnić:

• okres premenopauzalny – kilka lat przed ostatnią miesiączką, w trakcie których występują różne objawy sugerujące wystąpienie menopauzy,
• okres okołomenopauzalny (perimenopauza) – kilka lat przed menopauzą i 12 miesięcy po menopauzie,
• okres postmenopauzalny – czas życia kobiety następujący po menopauzie.

Menopauza występuje zazwyczaj około 50. roku życia. Istnieją również stany nieprawidłowe, w których pojawia się przedwczesna menopauza. Można wyróżnić kilka czynników, które wypływają na czas jej wystąpienia. Są to:

• czynniki socjoekonomiczne,
• palenie papierosów,
• utrata jajnika w młodszym wieku,
• czynniki dziedziczne,
• przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych,
• picie alkoholu,
• wysokość nad poziomem morza, w której mieszka kobieta.

Objawy przekwitania

Objawy menopauzy tworzą tzw. zespół klimakteryczny. W jego skład wchodzą:

• uderzenia gorąca i nocne poty – pojawiają się około 6-12 miesięcy przed menopauzą i znikają od 2 do 3 lat po menopauzie. Mogą się nasilać np. w przebiegu nadczynności tarczycy,
• zawroty, bóle głowy,
• mrowienie i drętwienie skóry,
• nadpobudliwość,
• obniżenie nastroju.

W trakcie menopauzy dochodzi do znacznego obniżenia stężenia szeregu hormonów, w tym przede wszystkim estradiolu. Jednocześnie dochodzi do zwiększenia stężenia dwóch innych, tj. FSH (folikulotropiny) i LH (lutropiny) using porno vintage italiano. Wzrost FSH wyprzedza pojawienie się menopauzy o około 6 lat, natomiast wzrost stężenia LH o 4 lata visit.

W okresie postmenopauzalnym głównym hormonem żeńskim staje się estron, który nie powstaje w jajnikach, ale głównie w tkankach obwodowych, takich jak: tkanka tłuszczowa, mięśnie i wątroba, mypornleeks sex nhat. W pewnych stanach chorobowych powstawanie estronu w tych tkankach może ulec zwiększeniu, co będzie objawiało się nieprawidłowymi krwawieniami z macicy.

Do stanów tych możemy zaliczyć:

• otyłość,
• przyjmowanie glikokortykosteroidów,
• nadczynność tarczycy,
• marskość wątroby,
• guzy jajników wytwarzające estron.

W okresie przekwitania dochodzi do zmian w zakresie gospodarki hormonalnej, co prowadzi do wielu daleko idących zmian w organizmie. Powodem tego jest przede wszystkim ich gwałtowność. Mimo, iż całe klimakterium trwa około kilkunastu miesięcy, to jednak w skali całego życia organizmowi niejednokrotnie trudno przestawić się z jednego sposobu funkcjonowania na zupełnie doujin30 ❤️ – JapanPorn inny w tak krótkim czasie. Szczególnie w początkowym okresie postmenopauzalnym będą prezentować się objawy niedoborowe, które jednak w przypadku hormonów płciowych nie są aż tak oczywiste.

Uderzenia gorąca w czasie menopauzy

Pierwszym objawem menopauzy są uderzenia gorąca. Należy podkreślić, że są to tak naprawdę objawy związane z okresem okołomenopauzalnym. Należy je odróżnić od objawów postmenopauzalnych. Te pierwsze nie są jeszcze konsekwencją niedoboru estrogenów, ale jedynie zwiastunami nadchodzących zmian w organizmie

Uderzenia gorąca nasilają się w niesprzyjających warunkach otoczenia, np. w dusznych pomieszczeniach, nadmiernej wilgotności, wysokiej temperaturze. Oprócz tego kobiety w okresie przekwitania skarżą się na zawroty i bóle głowy, nadpobudliwość i obniżenie nastroju. Bywają płaczliwe i rozdrażnione. Zwiększa się podatność na rozwój depresji. Nasilenie tych objawów jest zmienne osobniczo. Występują u większości kobiet, aczkolwiek zdarzają się przypadki. że nie obserwuje się ich wcale i nie jest to żadnym odstępstwem od normy. Na uderzenia gorąca skuteczne może okazać się dieta, zwłaszcza bogata w izoflawony sojowe.

Depresja w okresie menopauzy

Depresja w przebiegu menopauzy może pojawić się u 50% kobiet. Charakterystyczne jest duże natężenie lęku, który przejawia się niepokojem psychicznym. Objawy te występują w wyniku silnego obniżenia stężenia hormonów, w tym także serotoniny (hormonu szczęścia). Bardziej narażone na wystąpienie depresji w czasie menopauzy są kobiety, które w przeszłości doświadczyły silnych przeżyć stresowych. Następuje także pogorszenie jakości snu i bezsenność pogorszenie pamięci i koncentracji. Ponadto zalecane jest doradztwo psychologiczne.
Pozostałe objawy są konsekwencją niedoboru hormonów płciowych i wynikają z długotrwałego braku stymulacji estrogenami poszczególnych narządów.

Osteoporoza a menopauza

Najpowszechniejszą i być może najgroźniejszą zmianą jest pomenopauzalna przebudowa kości. Osteoporoza w czasie menopauzy także spowodowana jest wahaniem  stężenia estrogenów. W tym okresie białka kostne nie są już tworzone w takich ilościach, jak w czasie rozrodczym, przez co z roku na rok obserwuje się spadek masy kośćca i jego wytrzymałości. Skutkuje to pojawieniem się złamań, często w sytuacjach, w których normalnie by do nich nie doszło i niestety często są to pierwsze objawy menopauzy.

Do charakterystycznych zaliczamy tu złamanie szyjki kości udowej (ból w pachwinie), złamanie kości promieniowej (czasem razem z łokciową) oraz złamanie kompresyjne (zmiażdżenie) kręgu, najczęściej piersiowego.

Poziomu cholesterolu w okresie menopauzy

Zmiany w zakresie gospodarki tłuszczowej są również niekorzystne. Obserwuje się wówczas podwyższenie stężenia cholesterolu, co w połączeniu z często upośledzoną funkcją wątroby sprzyja rozwojowi miażdżycy tętnic i istotnie zwiększa ryzyko rozwoju choroby niedokrwiennej serca, udaru mózgu oraz okluzji (zamknięcia) tętnic obwodowych. Powyższe sytuacje są najczęstszą przyczyną zgonów u kobiet po menopauzie. Dodatkowo zwiększa się również ryzyko zachorowania na cukrzycę.

Na skutek zmian miażdżycowych i hormonalnych dochodzi do wzrostu ciśnienia tętniczego krwi, pogorszenie kurczliwości mięśnia sercowego i zwiększenie skłonności do powikłań zakrzepowych.

Nietrzymanie moczu i suchość pochwy

Kolejne zmiany w okresie klimakterium dotyczą układu moczowo-płciowego. Jeśli układ płciowy nie będzie otrzymywał suplementacji hormonów, które sam produkował, to ulegnie on zanikowi. Obserwuje się wówczas zmniejszenie macicy, jej obniżenie, zmiany zanikowe w pochwie oraz zmniejszoną produkcję śluzu, co znacząco utrudnia współżycie seksualne przez suchość pochwy. Charakterystyczne są zmiany zanikowe w pochwie i cewce moczowej oraz zwiększenie podatności na infekcje intymne.

Poza tym stwierdza się zmniejszenie libido w tym okresie. Częściej obserwuje się również problem nietrzymania moczu u kobiet w okresie menopauzy.

Problemy ze skórą

Skóra po okresie menopauzy jest mniej nawilżona i ma większą tendencję do zakażeń. Częściej tworzą się zaskórniaki, a rogowacenie jest przyspieszone. Zapadalność na niektóre schorzenia dermatologiczne, np. łojotokowe zapalenie skóry jest w tym okresie wyższa. Dochodzi do obniżenia aktywności gruczołów potowych i łojowych. W okresie menopauzy pogarsza się kondycja skóry, włosów i paznokci.

Menopauza wymaga intensywnego leczenia wszystkich objawów niepożądanych, gdyż ich zlekceważenie może prowadzić do wystąpienia poważnych stanów chorobowych z zagrożeniem życia włącznie. Hormonalna terapia zastępcza w czasie menopauzy, powinna być zlecona kobietom bez przeciwwskazań do stosowania środków hormonalnych, ale należy do nich podejść z dużą ostrożnością. Należy także wspomnieć, że w czasie menopauzy dochodzi do wzrostu zachorowalności na niektóre nowotwory, takie jak np. rak sutka, rak trzonu macicy, rak jajnika.